Rodzice bardzo często nie zdają sobie sprawy z tego, jak ich dzieci mogą cierpieć przez ich niezdrowe relacje z innymi dorosłymi. Rodzicom zależy na zwycięstwie, podczas kiedy ich pociechy liczą na dobrą zabawę ze znajomymi. Opiekunowie lubią rywalizację i często są gotowi poświęcić szczęście swoich dzieci, żeby osiągnąć sukces, często traktując je jedynie jako środek do osiągnięcia postawionego sobie celu.
Dlaczego dzieci nie są tak chętne do rywalizacji jak rodzice? Wynika to przede wszystkim z tego, że nikt nie zdążył im jeszcze zaszczepić takiej potrzeby. Może się jednak okazać, że rodzice tak mocno naciskają na dziecko, żeby wkręciło się z nimi w rywalizacje, że przejmują ten sposób myślenia i wszystko zaczynają traktować jako okazję do konfliktu albo wygrania z potencjalnym oponentem. Takie podejście jest skrajnie niezdrowe. Nasze podejście do realizacji powinno ukształtować nasze środowisko i nasz charakter, a nie być zaszczepione nam przez rodziców, którym zależy niezdrowo na naszych sukcesach.
Bardzo często rywalizacja wśród rodziców jest oparta właśnie o dzieci. Wysyłają swoje pociechy na konkursy piękności, talentów albo bardziej ścisłe rozgrywki, jak szachy czy konkursy matematyczne. Zależy im tylko i wyłącznie na sukcesach dziecka, dlatego skupiają całe swoje życie wokół treningów, uczeniu się i pilnowaniu dyscypliny, jednocześnie zmuszając do tego swoje dzieci. A to bardzo często jest jednoznaczne z odbieraniem im dzieciństwa i czasu na wyszalenie się. W przyszłości może się to obrócić w narcyzm, przekonanie o swojej wyższości albo przeciwnie, z problemami z pewnością siebie.
Rodzice robią krzywdę swoim dzieciom, a dzieci często dają im o tym wyraźnie znać. Mówią otwarcie, że nie chcą brać udziału w jakichś zawodach albo że nie czują się z czymś komfortowo. Rodzice jednak chętnie to ignorują, bo w ich oczach dzieci zwyczajnie nie wiedzą, co jest dla nich dobre i jeszcze kiedyś nam podziękują. Zamiast podziękowań jednak często pojawia się nienawiść, która może w skrajnym scenariuszu doprowadzić nawet do tragedii. Dziecko powinno móc samodzielnie decydować o swoich zainteresowaniach i planie na przyszłość, a niestety rodzice często im to uniemożliwiają.
